Η Ελλάδα έχοντας ως στόχο την προσέλκυση αλλοδαπών εξ’ αποστάσεως εργαζομένων, προχώρησε στην θέσπιση ενός ευέλικτου πλαισίου προκειμένου να χορηγείται θεώρηση εισόδου 12μηνης διάρκειας σε πολίτες τρίτων χωρών αυτοαπασχολούμενους, ελεύθερους επαγγελματίες ή μισθωτούς με εργοδότες ή πελάτες εκτός Ελλάδας. Η διαδικασία για την έκδοση της θεώρησης εισόδου είναι σχετικά απλή καθώς απαιτεί την υποβολή αίτησης στην αρμόδια ελληνική προξενική αρχή, ωστόσο μία από τις βασικές προϋποθέσεις είναι ο εργαζόμενος που θα του χορηγηθεί η θεώρηση εισόδου να διαθέτει επαρκείς πόρους διαβίωσης οι οποίοι ορίζονται σε τουλάχιστον €3.500 μηνιαίως. Μετά την λήξη της θεώρησης εισόδου, υπάρχει δικαίωμα για αίτηση έκδοσης άδειας διαμονής διετούς διάρκειας ενώ ο εργαζόμενος διατηρεί το δικαίωμα να συνοδευθεί από μέλη της οικογένειάς του. Τυχόν διαστήματα απουσίας από την χώρα μικρότερα των έξι μηνών ετησίως δεν δημιουργούν πρόβλημα στην έκδοση της άδειας διαμονής ενώ τονίζεται ότι τόσο η θεώρηση εισόδου όσο και η τυχόν άδεια διαμονής, δεν παρέχουν δικαίωμα εργασίας σε εργοδότη με έδρα στην Ελλάδα. Ωστόσο, σημειώνεται ότι το ψηφισθέν νομοσχέδιο δεν περιλαμβάνει φορολογικές διατάξεις παρά μόνο διατάξεις μεταναστευτικού δικαίου, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει αβεβαιότητα σχετικά με τον τρόπο φορολόγησης των εν λόγω εργαζομένων.
Πρόκειται για δύο πολύ σημαντικές αποφάσεις οι οποίες εκδόθηκαν και μεταβάλλουν την πρακτική που ακολουθούνταν το προηγούμενο χρονικό διάστημα τόσο από τους φορολογούμενους όσο και από την Φορολογική Διοίκηση. Πιο συγκεκριμένα, το ΣτΕ δέχθηκε ότι έντοκα δάνεια από υποκείμενο στο φόρο απαλλάσσονται από την επιβολή τελών χαρτοσήμου, δεδομένου ότι οι τόκοι ως αντάλλαγμα βρίσκονται στο πεδίο του και απαλλάσσονται από τον φόρο αυτό. Οι προϋποθέσεις για την απαλλαγή: (α) δάνεια που παρέχονται από υποκείμενο στον ΦΠΑ, (β) εντόκως όπου ο τόκος αποτελεί το αντάλλαγμα για την παροχή της πίστωσης και (γ) ακόμα και ευκαιριακά, χωρίς δηλαδή η παροχή πιστώσεων να αποτελεί κύρια δραστηριότητα του δανειοδότη. Μάλιστα, η διατύπωση του ΣτΕ κρίνεται ως αρκετά γενική ώστε με απόλυτο τρόπο καταργεί την επιβολή τελών χαρτοσήμου στα δάνεια που πληρούν τις ανωτέρω προϋποθέσεις. Αξίζει να σημειωθεί ότι με τις αποφάσεις του ΣτΕ, η επιβολή των τελών χαρτοσήμου κρίνεται παράνομη σε δάνεια που χορηγήθηκαν από 01-01-1987, γεγονός που δίνει την δυνατότητα στις επιχειρήσεις να αναζητήσουν τα αχρεωστήτως καταβληθέντα τέλη χαρτοσήμου σύμφωνα με τους κανόνες περί παραγραφής και ακολουθώντας την θεσπισθείσα διοικητική και δικαστική διαδικασία. Η εξέλιξη αυτή εκτιμάται ως εξόχως σημαντική για τον χώρο του φορολογικού δικαίου καθώς επιλύεται ένα ζήτημα που διαχρονικά απασχολούσε την ελληνική νομολογία και προκαλούσε ανασφάλεια στις ελληνικές επιχειρήσεις ενώ παράλληλα διευκολύνεται η χρηματοδότησή τους από την στιγμή που απαλλάσσονται από ένα πρόσθετο κόστος κατά την προσπάθεια άντλησης κεφαλαίων. Παρ’ όλα αυτά οι ελληνικές φορολογικές αρχές δεν έχουν ακόμη λάβει θέση επί της νομολογίας αυτής όπως παγίως γίνεται με έκδοση εγκυκλίων σε σημαντικές αποφάσεις του ανώτατου δικαστηρίου (ΣτΕ 2163/2020 και 2323/2020).
Για την υπαγωγή των επιχειρηματικών κερδών της αλλοδαπής εταιρίας σε ελληνικό φόρο απαιτείται αυτά να έχουν προκύψει από μόνιμη εγκατάστασή στην Ελλάδα, όπως αυτή προσδιορίζεται από τις διατάξεις της Σύμβασης Αποφυγής Διπλής Φορολογίας Ελλάδος – Ηνωμένου Βασιλείου και τα Ερμηνευτικά σχόλια του Ο.Ο.Σ.Α.. Επίσης, γίνεται δεκτό ότι ένας server (διακομιστής) λόγω του ότι έχει υλική υπόσταση και φυσική τοποθεσία μπορεί δυνητικά να αποτελέσει μόνιμη εγκατάσταση επιχείρησης. Αντιθέτως, στην περίπτωση του δικτυακού ιστότοπου, ο οποίος δεν συνιστά ενσώματο αντικείμενο, δεν υφίσταται καθορισμένος τόπος επιχειρηματικής δραστηριότητας που να μπορεί να αποτελέσει μόνιμη εγκατάσταση. Δεν υφίσταται μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα της αλλοδαπής εταιρείας που παρείχε υπηρεσίες τυχερών παιγνίων μέσω διαδικτύου και άρα η εταιρεία δεν είχε ούτε υποχρέωση τήρησης βιβλίων και στοιχείων για την δραστηριότητα της στην Ελλάδα (ΔεφΑθ 145/2021).
Σύμφωνα με πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ που υιοθετήθηκε σε όμοιες περιπτώσεις και από την Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών και δεδομένου ότι οι διατάξεις του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος πρέπει να ερμηνεύονται στενά. Ειδικά, διατάξεις που συνεπάγονται φορολογικές και άλλες υποχρεώσεις (π.χ. υποβολή φορολογικών δηλώσεων, τήρηση βιβλίων και στοιχείων) των υπαγόμενων σε αυτές προσώπων που προβλέπουν σοβαρούς περιορισμούς στα περιουσιακά τους δικαιώματα και στην οικονομική τους ελευθερία (ΔΕΔ Α 2090 και 2144/2021, ΣτΕ 2051/2020).
