Το φορολογικό κίνητρο έχει ως στόχο την τόνωση της κατανάλωσης και ως εκ τούτου την ενίσχυση του εμπορίου. Ειδικότερα, η διαφημιστική δαπάνη για υπαίθριες διαφημίσεις και για αγορά χρόνου ή χώρου προβολής μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης (τηλεόραση, ραδιόφωνο, Τύπος, διαδίκτυο) εκπίπτει για το έτος 2021 συνολικά σε ποσοστό 160%, εφόσον το ύψος της υπερβαίνει κατά 5% την αντίστοιχη δαπάνη του 2019, όπως αυτή είχε διαμορφωθεί προ της έκδοσης πιστωτικών τιμολογίων κύκλου εργασιών (τζίρου). Ως διαφημιστική δαπάνη νοείται αποκλειστικά το κόστος της ανάρτησης ή της αγοράς χρόνου ή χώρου καθαυτής και όχι αμοιβές για τυχόν παρεπόμενες ή πρόσθετες υπηρεσίες. Όσον αφορά ειδικά στις διαφημίσεις που γίνονται μέσω διαδικτύου, προκειμένου η σχετική δαπάνη να εκπέσει προσαυξημένη, η επιχείρηση που προβάλλει τη διαφήμιση πρέπει να είναι εγγεγραμμένη στο «Μητρώο Online Media» της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας. Εφόσον πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις, η προσαυξημένη έκπτωση των δαπανών διενεργείται μέσω της συμπλήρωσης του ειδικού κωδικού κατά την υποβολή των φορολογικών δηλώσεων εισοδήματος (έως 30.06.2022) ενώ οι επιχειρήσεις πρέπει να τηρούν και σχετικό αρχείο με το αναγκαίο υποστηρικτικό υλικό, σε περίπτωση μελλοντικού φορολογικού ελέγχου. Υπενθυμίζεται ότι το κίνητρο αυτό θεσπίστηκε για πρώτη φορά για το φορολογικό έτος 2020 (προσαύξηση 100%) ενώ έχει επεκταθεί και για τις διαφημιστικές δαπάνες που διενεργούνται κατά το φορολογικό έτος 2022 (προσαύξηση 30%).
Πρόκειται για φορολογικά κίνητρα για την χρηματοδότηση μέσω κεφαλαίου αντί δανείου/χρέους, προκειμένου να στηρίξει τις επιχειρήσεις να αναπτυχθούν και να καταστούν ισχυρότερες. Συγκεκριμένα, σκοπός της πρότασης είναι να παρέχεται στο μετοχικό κεφάλαιο (equity) η ίδια φορολογική μεταχείριση με το χρέος (debt). Αυτό δύναται να επιτευχθεί με τη δημιουργία έκπτωσης φόρου για τη μείωση της στρέβλωσης που προκαλείται από την ευνοϊκή μεταχείριση του χρέους έναντι του μετοχικού κεφαλαίου, ιδίως μέσω της επιλογής η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου να εκπίπτει από τη φορολογητέα βάση της εταιρίας όπως και στην περίπτωση του χρέους που δημιουργείται από τόκους δανείου. Αποτελεί δε μέρος της ευρύτερης στρατηγικής της Ε.Ε. για την ύπαρξη ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος σε ολόκληρη την Ένωση και τη διευκόλυνση της χρηματοδότησης των κοινοτικών επιχειρήσεων. Η στρέβλωση που εξακολουθεί να υφίσταται στους φορολογικούς κανόνες υπέρ της ευνοϊκής μεταχείρισης του χρέους, απότοκο της οποίας είναι να αφαιρούν οι επιχειρήσεις τόκους που συνδέονται με τη χρηματοδότηση μέσω χρέους, όχι όμως και το κόστος που σχετίζεται με τη χρηματοδότηση μέσω μετοχικού κεφαλαίου, μπορεί να προκαλέσει την ανάληψη χρέους εκ μέρους των επιχειρήσεων έναντι της αύξησης του μετοχικού τους κεφαλαίου για τη χρηματοδότησή τους. Συνεπώς, ο περιορισμός της υπέρμετρης εξάρτησης από τη χρηματοδότηση μέσω χρέους μπορεί να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη. Μάλιστα, ο συνδυασμός της έκπτωσης φόρου για το μετοχικό κεφάλαιο και του περιορισμού της έκπτωσης τόκων αναμένεται να αυξήσει τις επενδύσεις κατά 0,26 % του ΑΕΠ, αλλά και το ίδιο το ΑΕΠ κατά 0,018 %.
Το ΣτΕ συγκεκριμένα απέρριψε την αίτηση αναίρεσης κατά αποφάσεως Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, στην οποία προβαλλόταν ότι το δευτεροβάθμιο δικαστήριο έσφαλε δεχόμενο ότι στην περίπτωση που το πιστωτικό υπόλοιπο ΦΠΑ δεν μεταφέρεται αλλά επιστρέφεται, όπως εν προκειμένω που αφορά αγαθά επένδυσης, η αξίωση επιστροφής του πιστωτικού υπολοίπου δεν υπόκειται στην τριετή παραγραφή που αφορά αχρεωστήτως κατεβληθέντες φόρους, αλλά στη γενική πενταετή παραγραφή. Συγκεκριμένα, όταν μετά την έκπτωση του φόρου προστιθέμενης αξίας των εισροών από το φόρο προστιθέμενης αξίας των εκροών, απομένει πιστωτικό υπόλοιπο, αυτό μεταφέρεται προς έκπτωση στην επόμενη περίοδο. Κατ’ εξαίρεση όμως, το πιστωτικό αυτό υπόλοιπο δεν μεταφέρεται αλλά επιστρέφεται, εφόσον αφορά, μεταξύ άλλων, τα αγαθά επένδυσης, όπως υλικά αγαθά, που ανήκουν κατά κυριότητα στην επιχείρηση και τίθενται από αυτή σε διαρκή εκμετάλλευση, τα κτίσματα ή άλλου είδους κατασκευές, καθώς και τα δικαιώματα χρησιμοποίησης διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, σχεδίου, υποδείγματος, εμπορικού ή βιομηχανικού σήματος. Η περίπτωση αυτή δεν αφορά επιστροφή φόρου προστιθέμενης αξίας που καταβλήθηκε αχρεωστήτως, καθόσον, όπως προκύπτει από τις ίδιες διατάξεις, οι πιο πάνω πράξεις υπόκεινται σε φόρο προστιθέμενης αξίας. Κατά συνέπεια, η αξίωση επιστροφής του πιστωτικού υπολοίπου του φόρου προστιθέμενης αξίας που προέρχεται από τις πράξεις αυτές, δεν υπόκειται στην τριετή παραγραφή, αφού δεν αφορά φόρο που καταβλήθηκε αχρεωστήτως, αλλά στη πενταετή γενική παραγραφή (ΣτΕ 1112/2021).
