Η υπόθεση αφορούσε επιτηδευματία ο οποίος είχε δηλώσει προς έκπτωση ασφαλιστικές εισφορές που δεν είχαν καταβληθεί, υποβάλλοντας ταυτόχρονα δήλωση επιφύλαξης. Η φορολογική αρχή απέρριψε την επιφύλαξη και τον υπολογισμό των εν λόγω ποσών ως εκπεστέων δαπανών, ενώ τα διοικητικά δικαστήρια έκριναν ότι η μη αναγνώριση έκπτωσης δαπάνης λόγω μη εκπλήρωσης νόμιμης υποχρέωσης δεν παραβιάζει τη συνταγματική αρχή της φορολόγησης του πραγματικού εισοδήματος. Το Συμβούλιο της Επικρατείας επικύρωσε την κρίση αυτή, επισημαίνοντας ότι η σχετική ρύθμιση εξυπηρετεί σκοπό δημοσίου συμφέροντος, διασφαλίζοντας τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος. Το Δικαστήριο τόνισε ότι ο νομοθέτης διαθέτει ευρεία ευχέρεια να καθορίζει το φορολογικό σύστημα βάσει γενικών και αντικειμενικών κριτηρίων και διευκρίνισε ότι, για να είναι παραδεκτή, η επιφύλαξη πρέπει να είναι ειδική και ορισμένη (ΣτΕ 703/2025).
Ο φορολογικός έλεγχος καταλόγισε το έτος 2015 σε βάρος φορολογουμένου τέλη χαρτοσήμου για τις διαχειριστικές περιόδους 2003, 2004, 2005 και 2006. Ο φορολογούμενος υπέβαλε αίτηση επιστροφής του φόρου, η οποία ωστόσο απορρίφθηκε από την φορολογική αρχή. Στη συνέχεια η ΔΕΔ και το Διοικητικό Εφετείο απέρριψαν τους ισχυρισμούς του φορολογουμένου, κρίνοντας ότι η καταλογιστική πράξη, η οποία απετέλεσε τον τίτλο καταβολής του επίδικου φόρου είχε οριστικοποιηθεί συνεπεία της μη άσκησης διοικητικής και στη συνέχεια δικαστικής προσφυγής. Το Συμβούλιο της Επικρατείας επικύρωσε την απόφαση του Εφετείου, κρίνοντας ότι, αφού η καταλογιστική πράξη – η οποία αποτέλεσε τον τίτλο καταβολής του επίδικου φόρου – δεν ακυρώθηκε κατόπιν άσκησης διοικητικής ή/και δικαστικής προσφυγής και, επομένως, παρέμεινε σε ισχύ, δεν γεννήθηκε αξίωση για επιστροφή του εν λόγω φόρου ούτε μπορούσε να διαταχθεί επιστροφή αυτού κατόπιν παρεμπίπτοντος ελέγχου της νομιμότητας της οριστικοποιηθείσας καταλογιστικής πράξης (ΣτΕ 256/2024).
Ο φορολογικός έλεγχος καταλόγισε το έτος 2006 σε βάρος εταιρίας κύριο φόρο εισοδήματος και πρόσθετο φόρο για το φορολογικό έτος 2001, κατόπιν εξωλογιστικού προσδιορισμού των κερδών της. Η ανωτέρω καταλογιστική πράξη βασίστηκε στην από 2005 καταλογιστική πράξη της φορολογικής αρχής, με την οποία είχε επιβληθεί στην εταιρία πρόστιμο λόγω παράβασης σχετικά με την τήρηση των βιβλίων και στοιχείων της, τα οποία είχαν ήδη κατασχεθεί από το έτος 2001. Το Διοικητικό Πρωτοδικείο έκανε δεκτούς τους ισχυρισμούς της εταιρίας, οι οποίοι ωστόσο απορρίφθηκαν από το Διοικητικό Εφετείο. Το ΣτΕ απορρίπτοντας την απόφαση του Εφετείου έκανε δεκτό ότι η τήρηση της αρχής της προηγούμενης ακρόασης και του ουσιώδους τύπου της διαδικασίας ως προς την κατάσχεση από την εγκατάσταση του φορολογουμένου βιβλίων και λοιπών εν γένει στοιχείων αποτελούν προϋποθέσεις της νομιμότητας της επακολουθούσας καταλογιστικής πράξης ή επιβολής προστίμου (ΣτΕ 1020/2025).
Η ΔΕΔ απέρριψε προσφυγή εταιρίας που αμφισβητούσε την ευθύνη της ως φορολογικού αντιπροσώπου ιταλικής επιχείρησης, κρίνοντας ότι η ιδιότητα αυτή αποδεικνύεται από τις δηλώσεις έναρξης εργασιών και την υποβολή περιοδικών δηλώσεων ΦΠΑ. Στην απόφαση τονίστηκε ότι η αλληλέγγυα ευθύνη προβλέπεται ρητά στον Κώδικα ΦΠΑ και δεν εξαρτάται από το αν ο ορισμός αντιπροσώπου ήταν υποχρεωτικός. Οι ισχυρισμοί της προσφεύγουσας περί εκπροσώπησης βάσει άλλων διατάξεων και μη εμπλοκής στη διοίκηση της εταιρίας απορρίφθηκαν ως αλυσιτελείς. Η ΔΕΔ έκρινε ότι δεν προβάλλεται κανένας βάσιμος λόγος ακύρωσης ή τροποποίησης των πράξεων προσδιορισμού ΦΠΑ (ΔΕΔ 1343/2025).
Η φορολογική αρχή δεν αναγνώρισε το δικαίωμα έκπτωσης δαπανών σχετιζόμενων με πωλήσεις κάτω του κόστους, κρίνοντάς τες μη παραγωγικές λόγω μη επίτευξης κέρδους. Στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο, η εταιρία υποστήριξε ότι η φορολογική αρχή προέβη παρανόμως σε έλεγχο σκοπιμότητας και ότι ζημιογόνες πρακτικές, όπως οι πωλήσεις με αρνητικό περιθώριο, αποτελούν θεμιτές στρατηγικές εμπορικής πολιτικής. Το ΣτΕ επικύρωσε την κρίση, ότι η παραγωγικότητα δεν εξαρτάται από την πραγματοποίηση κέρδους και ότι η απόρριψη των δαπανών συνιστά έμμεσο έλεγχο σκοπιμότητας, ο οποίος απαγορεύεται στις φορολογικές αρχές (ΣτΕ 1233/2024).
Εγγραφείτε στις ενημερώσεις μας
