Ειδικότερα, οι εισφορές εργοδότη και εργαζομένου που καταβάλλονται σε ΤΕΑ καθώς και τα ασφάλιστρα που καταβάλλονται στο πλαίσιο ομαδικών συνταξιοδοτικών ασφαλιστηρίων αφαιρούνται από τον υπολογισμό του φορολογητέου εισοδήματος από μισθωτή εργασία, στο βαθμό που δεν υπερβαίνουν το 20% του ακαθάριστου εισοδήματός αυτού. Το ανώτατο αυτό όριο υπολογίζεται με βάση τις εισφορές και τα ασφάλιστρα τόσο του εργοδότη όσο και του εργαζομένου, για το σύνολο των συνταξιοδοτικών προϊόντων στα οποία συμμετέχει κανείς, σωρευτικά. Με την εγκύκλιο διευκρινίζεται ότι για τον υπολογισμό του 20% του ακαθάριστου εισοδήματος, ως ακαθάριστο εισόδημα λαμβάνεται υπόψη τόσο ο μισθός του εργαζομένου (μισθός, ημερομίσθιο, επίδομα αδείας, προμήθειες κ.ά.) όσο και οι παροχές σε είδος (λ.χ. παραχώρηση κατοικίας, αυτοκινήτου, χορήγηση δανείου). Ωστόσο, στην έννοια του ακαθάριστου εισοδήματος δεν περιλαμβάνεται το εισόδημα από τη διανομή καθαρών κερδών στα μέλη ΔΣ και το προσωπικό, καθώς αυτό αποτελεί μέρισμα. Όσον αφορά στο εισόδημα από διάθεση stock options και δωρεάν μετοχών, αυτό λαμβάνεται υπόψη ως ακαθάριστο εισόδημα από μισθωτή εργασία μόνο εφόσον φορολογείται ως παροχή σε είδος και όχι στην περίπτωση που φορολογείται, ευνοϊκότερα, ως υπεραξία από μεταβίβαση τίτλων (15%). Αξίζει να σημειωθεί ότι ενώ η εγκύκλιος κάνει δεκτό ότι στο ακαθάριστο εισόδημα συνυπολογίζονται και οι αμοιβές παραγωγικότητας (bonus), αυτό φαίνεται να έρχεται σε αντίθεση με την βούληση του νομοθέτη, όπως αυτή αποτυπώνεται στην αιτιολογική έκθεση του ν.5078/2023 (Ε2060/2024).
Συγκεκριμένα, το ζήτημα αφορούσε τη διαφοροποίηση από το Βέλγικο Κράτος στη φορολογική μεταχείριση των διαδικτυακών λαχείων, τα οποία απαλλάσσονταν από τον ΦΠΑ, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα διαδικτυακά τυχερά παίγνια που υπάγονταν σε ΦΠΑ. Οι εταιρίες που επηρεάστηκαν από τη ρύθμιση κατέθεσαν αίτημα επιστροφής του ΦΠΑ που κατέβαλαν μεταξύ 2016 και 2018, υποστηρίζοντας ότι η διαφοροποίηση αυτή παραβίαζε την αρχή της φορολογικής ουδετερότητας και το ευρωπαϊκό δίκαιο. Το Βέλγιο ακύρωσε την εν λόγω νομοθεσία, αλλά δεν προέβη σε επιστροφή του ΦΠΑ, προκαλώντας ερωτήματα σχετικά με την παραβίαση της αρχής της φορολογικής ουδετερότητας και της συμβατότητας με την οδηγία ΦΠΑ. Το ΔΕΕ, επικύρωσε την υπεροχή του ενωσιακού δικαίου και την άμεση εφαρμογή της σχετικής οδηγίας, αναγνωρίζοντας δικαίωμα επιστροφής του ΦΠΑ που εισπράχθηκε κατά παραβίαση του ευρωπαϊκού δικαίου, υποχρεώνοντας το Βέλγιο να επιστρέψει τους φόρους που εισπράχθηκαν παράνομα (Υπόθεση C 741/22).
Ο έλεγχος προέβη σε έρευνα των πραγματικών περιστατικών, προκειμένου να εξακριβωθεί εάν ο φορολογούμενος ενεργούσε πράγματι ως διαχειριστής των ακινήτων, οπότε κατόπιν διερεύνησης της σχετικής ιστοσελίδας διαπιστώθηκε ότι αναλάμβανε την εκμίσθωσή τους μέσω ηλεκτρονικής πλατφόρμας και διέθετε προς καταβολή των μισθωμάτων λογαριασμούς κυριότητάς του. Ο φορολογούμενος προσέφυγε ενώπιον της ΔΕΔ αμφισβητώντας την ιδιότητα του διαχειριστή και ισχυρίστηκε ότι οι ιδιοκτήτες των ακινήτων δεν είχαν προβεί σε δήλωση των στοιχείων του ως διαχειριστή, οπότε και θα έπρεπε κατά τον νόμο να θεωρηθούν οι ίδιοι ως «διαχειριστές». Ωστόσο, η ΔΕΔ έκρινε ότι ο ελεγχόμενος υπομίσθωνε μέσω πλατφόρμας ιδιοκτησίας του τα ακίνητα, λάμβανε τα μισθώματα και παρακρατούσε αμοιβή, λειτουργώντας έτσι ως εν τοις πράγμασι υπεκμισθωτής των ακινήτων και συνεπώς ως «Διαχειριστής Ακινήτων Βραχυχρόνιας Μίσθωσης». Κατόπιν τούτων η ΔΕΔ απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή του και επικύρωσε το επιβληθέν πρόστιμο σύμφωνα με την σχετική νομοθεσία, με βάση την οποία για σχετικές παραβάσεις επιβάλλεται στους διαχειριστές ακινήτων αυτοτελές διοικητικό πρόστιμο ανά έτος, ίσο με το πενήντα τοις εκατό (50%) των ακαθάριστων εσόδων του φορολογικού έτους που διαπράττεται η παράβαση.
Εγγραφείτε στις ενημερώσεις μας
