Για τουλάχιστον τρεις δεκαετίες, οι διοικήσεις των εταιριών βασίζονταν επάνω στη διαχείριση του κόστους μέσα στο ευρύ πλαίσιο του κόστους πωληθέντων (cost of goods sold). Η συγκεκριμένη λογική αύξησε την αποδοτικότητα σε περιόδους ήπιων διαταραχών η οποία έτεινε σε στρατηγικές που είχαν ως αποτέλεσμα την υπερβολική μείωση των αποθεμάτων και συρρίκνωση της βάσης των προμηθευτών.
Αυτές οι συνεχείς και έντονες πιέσεις οδήγησαν σε εξαρτήσεις οι οποίες αποδείχθηκαν επικίνδυνες μπροστά σε γεγονότα όπως η πανδημία και η πρόσφατη πολεμική σύρραξη στην Ουκρανία, που είχαν αρνητικό αντίκτυπο στην λειτουργία των Ελληνικών εταιριών. Οι ελλείψεις που εμφανίζονται στην προμήθεια πρώτων και βοηθητικών υλών καθώς επίσης η δυσκολία ανεύρεσης μεταφορικών μέσων διαταράσσουν την παραγωγική διαδικασία και την ομαλή εξυπηρέτηση των πελατών τους. Ταυτόχρονα η αύξηση του μεταφορικού κόστους ως συνάρτηση της αύξησης του κόστους ενέργειας επιβάρυναν ακόμη περισσότερο τα λειτουργικά κόστη των εταιριών.
Ενώ οι διοικήσεις αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να στρέψουν την προσοχή τους από την προσπάθεια μείωσης εξόδων προς την διασφάλιση εσόδων, τροχοπέδη αποτελεί η έλλειψη διαφάνειας μεταξύ των προμηθευτών. Οι εταιρίες πρέπει να καλλιεργήσουν ένα κλίμα εμπιστευτικότητας με τους συνεργάτες τους που θα επιτρέψει την ανταλλαγή πληροφοριών σχετικά με την δική τους εφοδιαστική αλυσίδα προμηθευτών.
Πιο συγκεκριμένα οι τέσσερις τομείς στους οποίους οι οργανισμοί υπολείπονται στοιχείων και ανάλυσης είναι:
Οι περισσότερες επιχειρήσεις δεν είχαν τα απαραίτητα μαθηματικά μοντέλα έτσι ώστε να ποσοτικοποιήσουν το χρηματοοικονομικό αντίκτυπο της πανδημίας. Το ίδιο ισχύει και για τους προμηθευτές τους, τόσο για τους βασικούς όσο και για τους λιγότερο απαραίτητους.
Εταιρίες των οποίων οι πωλήσεις γίνονται κυρίως μέσω καναλιών λιανεμπορίου δέχθηκαν πλήγματα στα κέρδη τους καθώς τα τελευταία αναγκάστηκαν να κλείσουν τις εγκαταστάσεις τους. Από την άλλη, αρκετές επιχειρήσεις που εμφάνισαν σημαντική εξάρτηση σε λίγους προμηθευτές αντιμετώπισαν προβλήματα στη λειτουργία τους λόγω αδυναμίας εξασφάλισης βασικών υλικών.
Εργοστασιακές μονάδες αναγκάστηκαν να μειώσουν την παραγωγικότητά τους λόγω έλλειψης εργατικού δυναμικού καθώς εργαζόμενοι είτε νόσησαν είτε δεν κατάφεραν να παρευρεθούν στον χώρο εργασίας τους λόγω εγκλεισμού για κοινωνικούς και οικογενειακούς λόγους.
Τέτοιοι παράγοντες σχετίζονται με τον τύπο της βιομηχανίας ή της επιχείρησης, της γεωγραφίας και του νομοθετικού πλαισίου στο οποίο δραστηριοποιείται ο εκάστοτε οργανισμός.
H διαχείριση των παραπάνω, τα οποία συμπεριλαμβάνονται μέσα στην έννοια του ρίσκου της εφοδιαστικής αλυσίδας και της διαχείρισής του (Supply Chain Risk Management), δεν είναι μία καινούργια ανάγκη των εταιριών. Οι διοικήσεις αντιλήφθηκαν πως το ρίσκο της εφοδιαστικής αλυσίδας είναι βασικό συστατικό του επιχειρηματικού ρίσκου και αποτελεί σημαντικό παράγοντα που θα βοηθήσει στην υγιή συνέχεια των επιχειρήσεων.
Απαντήσεις στις παραπάνω προκλήσεις έρχεται να δώσει η εφοδιαστική αλυσίδα που βασίζεται στην ανθεκτικότητα (Supply Chain Resilience). Καθώς η παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα παραμένει εύθραυστη, ολοένα και περισσότερες εταιρίες στην Ελλάδα αντιλαμβάνονται την αξία και το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα που μπορεί να προσφέρει μία τέτοιου είδους αναδιοργάνωση. Για να λειτουργήσει μία εταιρία μέσα στο πλαίσιο του Supply Chain Resilience, προτείνονται τα παρακάτω βήματα:
